Stel: Je bent yogadocent. In je strakke leggings kun je een groeiend buikje niet goed verbergen, dus stiekem ga je steeds wat lossere kleding dragen. Het was nog te vroeg was om iets te vertellen. Maar man, man, man, wat wil je dat toch graag. Gewoon lekker van de daken schreeuwen hoe blij je bent. Daarnaast gaf je behoorlijk wat hotyogalessen. Halsoverkop niet meer, want dat is gevaarlijk, en laat dit nu nét bijzonder erg opvallen. “Gaat het wel goed met je gezondheid?”, of “Moet jij ons niet iets vertellen?” waren veelgehoorde vragen tijdens mijn grote geheimhoudingsperiode. En dan de grote grap: “Je straalt helemaal!”, terwijl ik in het eerste trimester wallen tot op mijn knieën had, maar toch bedankt!
En laat ik nu net bijzonder slecht zijn in liegen. Ik krijg het gewoon niet geregeld. Ik stotter, lach, kijk weg, begin over andere onderwerpen. Valt niet op Mechteld, valt niet op. Maar natuurlijk hadden mensen iets door, voor mijn gevoel had zelfs iedereen het door. Ook mensen die ik niet ken leken heel de dag door naar mijn buik te kijken. Achteraf gezien natuurlijk hilarisch. En: ik zag ze opeens overal, zwangere vrouwen, baby’s, kleine kinderen, kinderwagens. O-ver-al.
Iedere keer dat ik mijn buik aan wilde raken, iedere keer dat ik iets geks voelde, iets nieuws, wilde ik het liefste tegen iedereen vertellen wat er aan de hand is. Dat er nieuw leven groeit. In mijn buik. En dan huilen, van blijdschap, keihard. Want die hormonen, die doen écht wat met je. Wel bijzonder handig, je kunt dus vrijwel alles op die hormonen en de zwangerschap gooien [insert evil laugh].
Gelukkig mag het hoge woord er al even uit. Het kleine frummeltje doet het goed, doet dansjes en yogahoudingen bij de echo’s om ons te laten zien dat ze super goed aan het groeien is. Ik voel ook al heel veel gebeuren, and I’ve got yoga to thank for that! Door yogabeoefening ben ik mij zo bewust geworden van mijn lichaam en van veranderingen die daar plaatsvinden. Superfijn! Ook op zielsniveau gebeurt er heel veel. Volgens mij zijn die hormonen niet ‘gewoon’ hormonen, maar zorgen die ervoor dat er allerlei oude blokkades worden opgeheven, zowel fysiek als mentaal, zodat je helemaal voorbereid wordt op het moederschap. En zo heerlijk: niet meer alleen zijn, maar heel de tijd gezellig samen. Echt intens genieten.
Gelukkig voel ik me verbazingwekkend goed. Tikkie moe wel, dus het kan zijn dat je me tijdens een les betrapt op een stiekem gaapje. Of op zo’n heerlijke dubbele gaap, ken je die? En wellicht merk je dat ik bepaalde houdingen zelf wat anders uitvoer dan je van mij gewend bent of eerder uit de houding kom. Maar ook dat, juist dat, is yoga. Het omgaan met veranderingen in je lichaam. In je leven. Daar ruimte voor maken en er met liefdevolle aandacht mee omgaan.