yoga voor en met wielrenners

Op 16 januari 2015 gaf Jasper een yogales aan groep professionele wielrenners.
Deze leuke blog werd er door Kim van www.chickfiets.nl over geschreven:

Yoga voor (en met) wielrenners

Sanchalana, vajra, padma. nee, ik heb het niet over de nieuwste superfoods, dit zijn mijn nieuwste moves! Vanochtend had ik een uurtje yoga met de meiden van Boels-Dolmans. Ik dacht dat ik met mijn dansachtergrond redelijk lenig was, maar dat viel vies tegen. Terwijl Ellen van Dijk, Lizzie Armitstead en Chantal Blaak zich met gemak in allerlei posities wrongen, protesteerden alle spieren in mijn lijf. En dan hebben we het nog niet eens gehad over mijn evenwicht… en dus ben ik nu yogafan! Ja echt. Ik zal je vertellen waarom 😉

Het begon natuurlijk al goed met de supercomfortabele yoga outfit van Lululemon die ik gisteren in mijn goodie bag vond. Misschien wel iets te comfortabel, want er moest toch echt keihard gewerkt worden. Bij het zien van de trainer kreeg ik er gelijk vertrouwen in. Een normale man in een stoer t-shirt. Geen zweverig type. Van zweverig ge-ouwehoer was dan ook geen moment sprake. Er moest gewerkt worden. In een uur tijd gingen we van pose naar pose. Van het puntje van mijn tenen tot het topje van mijn hoofd, alles heeft aandacht gehad. Aandacht, daar draait het namelijk om bij yoga. Ik werd me bewust van mijn houding, voelde elke kleine spanning in mijn lijf, en strekte deze spanning er vervolgens uit. Als trainer hamer ik vaak op een goede ontspannen houding op de fiets. Spanning kost energie en zeker bij een lange rit ga je dit merken. Alleen op het moment dat je merkt dat je toch wel wat gespannen op de fiets hebt gezeten is het vaak al te laat. Je probeert dan nog wat je ontspannen. Je recht je rug, je duwt je schouders naar beneden, maar het helpt al niet meer. Ik denk dan ook dat yoga ervoor kan zorgen dat je bewuster wordt van je lijf en de spanningen in dat lijf. Zodat je op de fiets ook eerder opmerkt dat je niet optimaal zit en dat je weet hoe je spanning in je lijf los kunt laten.

Maar er is meer waardoor ik yogafan ben geworden. Het was namelijk niet alleen zwaar qua lenigheid, ook je spieren worden aan het werk gezet. Met mijn zwakke core merk ik dat gelijk. Nu ik dit blog zit te schrijven voel ik nog altijd de spanning in mijn rug. De vele houdingen op één been spreken direct je core stability aan. Core stability is namelijk niets meer dan het stabiel houden van je lijf bij instabiliteit. Ook je beenspieren moeten regelmatig het gewicht van de rest van je lijf dragen terwijl het langzaam allerlei kanten op beweegt. Tegen het eind van de les stond ik op één been met de voetzool van het andere been tegen de binnenkant van mijn binnenbeen allerlei bewegingen uit te voeren met mijn armen. Lieve help, wat heb je daar een concentratie voor nodig. Terwijl je dit uitvoert moet je er namelijk ook nog eens voor zorgen dat je gewoon rustig in en uit blijft ademen. En dat brengt me bij het laatste punt waarom ik vanaf vandaag yogafan ben: ademhaling.

Vorige maand heb ik bij The Cycling Academy een halve training gegeven die helemaal in het teken stond van ademhaling. Als je je ademhaling beheerst kun je namelijk je hartslag controleren en uiteindelijk ook harder fietsen. Ik probeer mijzelf nu dan ook aan te leren om mijn uitademing te verlengen. Dit zorgt er namelijk voor dat je hartslag snel zakt na een blokje (sneller herstel) of dat je je hartslag bij zware inspanning net onder je omslagpunt (het punt waarop je verzuurt) kunt houden. Als je dit goed beheerst kun je dus nog een beetje dieper gaan zonder te verzuren. Tijdens de yogales is ademhaling het allerbelangrijkst. Als het te zwaar is moet je een stapje terug nemen om eerst die ademhaling onder controle te krijgen. Nu vergat ik regelmatig aan mijn ademhaling te denken met al die poses, maar hee, het was mijn eerste les hè! Ook vond ik het lastig om in te ademen bij beweging 1 en uit te ademen bij beweging 2, want voordat ik aan het eind van beweging 1 was moest ik allang weer ademhalen. Ik denk dan ook dat als ik dit vaker ga doen dat dit zeker ook bij zal dragen aan het controleren van mijn ademhaling op de fiets.

Na de yogales mocht ik de meiden van Boels-Dolmans interviewen. Ik vond het best spannend, dus die ontspannen houding was ook zo weer weg, haha. De gesprekken waren wel echt ontzettend leuk. De meiden namen echt de tijd om te antwoorden. Ze waren spontaan, open en tegelijkertijd professioneel. Ik kon de liefde voor het vak in hun ogen zien sprankelen. Ze vertelden ook allemaal hoe dankbaar ze zijn dat ze dit mogen doen. Ben je benieuwd naar wat Ellen van Dijk, Chantal Blaak en Lizzie Armitstead nog meer hadden te vertellen tijdens deze interviews, houd dan de Facebookpagina van NTFU Fietsvrouwen in de gaten! Ik kan je alvast zeggen dat het zeker geen standaard vragen en antwoorden waren 😉